Bir Masal - Zafer Korkmaz


Bir varmış bir yokmuş. Dünyada kimsenin bilmediği bir yerde eşi benzeri olmayan bir ağaç varmış. Bu ağacın verdiği meyveler o kadar şifalılarmış o kadar şifalılarmış ki bütün hastalıklara iyi gelirmiş. İyi etmediği hiç bir hastalık yokmuş.

Günlerden bir gün iki gezgin dağ tepe gezerken bu ağaca denk gelmişler.

 Ne kadar güzel bir ağaç diye söylenerek ağaca doğru yaklaşmaya başlamışlar. Nihayet ağacın yanına gelip bir meyvenin tadına bakmaya karar vermişler. Tam bir meyve koparacakken ağaç dile gelmiş;

- Durun yabancılar! Meyvemi koparmadan önce beni dinlemelisiniz.
Demiş. Gezginler şaşkınlıktan küçük dillerini yutmuşlar, konuşamaz hale gelmişler ve değişik sesler çıkartarak ürkünç şekilde hareket etmeye başlamışlar. Ağaç o ara konuşmaya devam etmiş; 

- Benim meyvelerim o kadar şifalıdır ki iyi etmediği hastalık yoktur. Ancak ilk meyve dalımdan koparıldıktan sonra diğer meyvelerimin hepsinin iyileştirme özelliği yok olur.
Gezginler bunu duyduktan sonra jest ve mimiklerle bu işi nasıl çözebileceklerini tartışmaya başlamışlar. 

Zaman geçtikçe tartışma daha da hararetlen-meye başlamış çünkü ikisi de sesini geri kazanmak istiyormuş. Günler geçtikten sonra artık birbirlerini öldürme planları yapmaya başlamışlar. Ama bunu nasıl yapacaklardı ki? Yıllardır birliktelerdi ve hayatta birbirlerinden başka kimseleri yoktu.

En nihayetinde gezginlerden biri uyuduğunda diğeri bir iple ağlaya ağlaya boğdu hayattaki tek arkadaşını. Her şey sesini geri kazanmak içindi. Bir yandan ağlarken bir yandan acımasızca seviniyordu sesi olacağı için. Ağacın dalına uzanıp tam bir meyve koparacakken ağaç tekrar dile gelmiş;

- Arkadaşını öldürdüğüne göre konuşacağın kimse kalmadı.
Bunu duyunca iyice kızdığını belli eden jestlerle meyveyi koparır ve yemeye başlar. Ağaç o sırada konuşmasını sürdürmektedir;

- Ama boş ver zaten sesin de gelmeyecek geri. En nihayetinde küçük dili yutmak bir hastalık değildir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Olmak ve Sahip Olmak (İsmail Sen)

Resim
"Bir öğretmen öğrencileriyle her sabah iyilik, güzellik ve sevginin doğası üzerine konuşuyordu. Bir sabah, tam konuşmasına başlarken pencere pervazına bir kuş kondu. Bir süre şakıdı ve uçtu. Öğretmen öğrencilerine şöyle dedi; bu sabahki konuşma sona erdi."                                                                       Jiddu Krishnamurti Öğretmen, her sabah anlatmakta olduğu soyut iyilik, güzellik ve sevgiyi pencere pervazına konup şakıyan bir kuşla somutlaştırarak dışa dönük algıları sevgiye, güzelliğe ve iyiliğe kanalize eder. Olmak bilincinin temel eğitimi bu dersle başlamış olur. Tabiat, suni olan değerler karşısında en iyi öğretmendir. Verilecek eğitimde birey, dışa dönük algılarının aracılığıyla ya olmak fiilinin olgunluğuna erişip, yüksek benlik bilincine sahip olacak veyahut bilinç bulanı...
Devamı

8 Martın Rengi Pembe ya da Mor Değil "Kızıl"dır. (İlayda Urun)

Resim
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününe Düzenin Dışından Bir Bakış Ne zor kadın olmak! Hele ki böyle bir ülkede. Kadının hor görüldüğü, ezilmeye çalışıldığı, pasifleştirildiği, kadına kadın olduğunun unutturulduğu bir ülkede... İşte böyle bir ülkede 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü bile yanlış lanse ediliyor insanlara. Kapitalizme, patronlara karsı mücadele etmiş, hakkını aramak uğruna bu mücadelede ölümle yüzleşmiş kadınlara ihanettir şimdi kadınlar gününün kapitalizme hizmet etmesi. 8 Mart 1857 de ABD’nin New York şehrinde 40.000 emekçi kadının çalışma saatlerinin azaltılması için başlattığı bir direniştir, mücadele günüdür. Polisin fabrikaya kapatıp yaktığı 129 kadının mücadelesinin sesidir 8 Mart. Yani kapitalizmin bize aşılamaya çalıştığı gibi bir alışveriş ve indirimler günü değil kadınların mücadeleleri uğruna ödediği bedelin simgesidir 8 Mart. Yani 8 Martın rengi pembe ya da mor değil "kızıl"dır. Kadınlara seçme ve seçilme hakkının ilk tanındığı ülkelerden ...
Devamı

Tanin no kao / Başkasının yüzü (İsmail Şen)

Resim
Bir Film, İki Kitap ve Filmi Okumak Bandırma Sinema Amatörleri Derneği’nin ‘’Film Okuma’’ etkinliğinde üçüncü filmimiz 1966 yapımı, Hiroshi Teshigahara tarafından Kobe Abe romanından uyarlanmış  ‘’Tanin No Kao/Başkasının Yüzü’’  filmi oldu. Film, bir iş kazası nedeniyle yüzünü kaybetmiş ‘’ Okuyama’’ isimli bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Görünüşün mü kişiliği yoksa kişiliğin mi görünüşü etkilediğine ilişkin bir sorgulama yapıyor. Her ne kadar dernek olarak bu etkinlikleri ‘’Film Okuması’’ olarak niteliyor olsak da konunun uzmanı sayılmayız. Film üzerine bir grup insan amatör bir ruhla oturup tartışıyoruz. Etkinliklerde filmi seçen arkadaşımız bir otorite olarak konuşmuyor, böylelikle samimi bir diyalog imkânı buluyoruz. '’Film Okumak’’ kulağa biraz samimiyetsiz, gereksiz özgüvenli bir iş gibi geliyor. ‘’Film Sohbetleri’’ ya da ‘’ Film Analizi’’ dersek daha iyi olabilir sanki. '' Film analizi '' dediğimizde filmin teknik konularını içerisine...
Devamı