Cesaret-i Cahil

Bir Film, İki Kitap ve Filmi Okumak Bandırma Sinema Amatörleri Derneği’nin ‘’Film Okuma’’ etkinliğinde üçüncü filmimiz 1966 yapımı, Hiroshi Teshigahara tarafından Kobe Abe romanından uyarlanmış  ‘’Tanin No Kao/Başkasının Yüzü’’  filmi oldu. Film, bir iş kazası nedeniyle yüzünü kaybetmiş ‘’ Okuyama’’ isimli bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Görünüşün mü kişiliği yoksa kişiliğin mi görünüşü etkilediğine ilişkin bir sorgulama yapıyor. Her ne kadar dernek olarak bu etkinlikleri ‘’Film Okuması’’ olarak niteliyor olsak da konunun uzmanı sayılmayız. Film üzerine bir grup insan amatör bir ruhla oturup tartışıyoruz. Etkinliklerde filmi seçen arkadaşımız bir otorite olarak konuşmuyor, böylelikle samimi bir diyalog imkânı buluyoruz. '’Film Okumak’’ kulağa biraz samimiyetsiz, gereksiz özgüvenli bir iş gibi geliyor. ‘’Film Sohbetleri’’ ya da ‘’ Film Analizi’’ dersek daha iyi olabilir sanki. '' Film analizi '' dediğimizde filmin teknik konularını içerisine

Biz Türkler, tarihi sarayın içerisinden, padişah biyografilerinden ve abartılı askeri zaferlerden okumayı seviyoruz. Hele bir de konu ''Balkan Savaşları'' tarihiyse görmezden gelmeyi memnuniyetle yeğliyoruz. Örneğin wikipedia sitesinde; ayrı ayrı ''Birinci ve İkinci Balkan Savaşları'' başlıklarına bakıldığında Türkçe kaynağın, İngiliz, Fransız, İtalyan ve Rus kaynaklarından çok daha zayıf bir görünüme sahip olduğu göze çarpıyor.   Piyasadaki kitaplarda dahi aynı durum mevcut, her ne kadar birkaç yerli akademik iyi eser olsa bile bu gerçeği değiştirmiyor… Troçki ’nin sürgünde geçimini sağlamak için yaptığı yazarlık ve muhabirlik dönemindeki makalelerinden derlenen bir eser; ''Balkan Savaşları'' Döneme ait   önemli bir kaynak niteliğinde. Fakat, savaş taktik ve tekniklerine dair bir şeyler bulamayacağınız bir kitap. Troçki, kaynamakta olan Balkan siyasetini ve halkın durumunu gözlemliyor. Önemli saptamalar ve öngörülerde b

Peşin Hükümlü Aydınlanma/Ucuz Aydınlanma "Bu memlekette sağcı-solcu, ilerici-gerici yoktur, bu memlekette namuslu ve namussuzlar vardır."  Cemil Meriç’ten alıntı yaptığımda bir kesimin hoşuna gitmiyor.  Kimine göre ''gerici'' kabul ediliyor. İsmini ve alıntısını görür görmez basma kalıp etiketi yapıştırmakta beis görmüyorlar: ''GERİCİ''  Kimiyse lüzumundan fazla abartıyor ilahlaştırıyor… Anlayıp sorgulamadan övgüler dizerek sözün sahibini sevimsiz hale getiriyor.   Ben Cemil Meriç’i nereye koyacağımı kestiremiyorum tam olarak. Gerçi herhangi bir yere koymama da gerek yok kendisini. Hayati bir meseleymişçesine kategorize etmeye çalışıyoruz kişileri. Mesela bir arkadaşıma Peyami Safa okumasını önerdiğimde bana;  Peyami Safa’nın  ''gerici olduğunu, onun için okumadığını, pek de okumaya niyeti olmadığını'' söylemişti. İnceden de Peyami safa okuduğum için tenkit edilmiştim. Peyami Safa okumasını önerdiğim