Tanrı Adına Hüküm Verenler (İsmail Sen)

Bundan dört yıl evvel Abdülhamit Kahraman adındaki bir ilahiyatçı kardan adam yapanlara tepkisini dile getiriyor ve kardan adam yapmanın put yapmaya eşdeğer olduğunu belirtiyor. İmanı o denli zayıf olacak ki kardan adamı Allah için bir tehlike olarak görüp, Allah'ın yerine kardan adamın geçebileceğini düşünüyor. Bu gibi akıl ve mantıktan yoksun beyanatlar Türkiye’deki genel Müslüman profilini gösteriyor.

Bir başka ilahiyatçı, din kültürü ahlak bilgisi öğretmeni Cemil Kılıç KONDA'nın İslamilik anketini değerlendiriyor:

Cemil Kılıç

"Bugün ateistler, Müslümanlara göre Kuran'a daha uygun ve daha ahlaklı yaşıyor" açıklamasının ardından hedef haline getiriliyor ve Akit gazetesinin "Din karşıtı o öğretmen hala görevde" haberini yapmasının ardından 15 Ocak 2019 itibarıyla görevinden alınıyor. İmanını kardan adam, yılbaşı kutlamaları, bir başkasının kıldığı veya kılmadığı, tuttuğu veya tutmadığı oruç üzerinden tartışma yürüterek yükselten güruh, rasyonel bir durumu dile getiren ilahiyatçıları linç ediyor. Cemil Kılıç, linçe maruz kalan ne ilk ne son kişi olacaktır. Öncesinde Bahriye Üçok, Yaşar Nuri Öztürk, İhsan Eliaçık ve yine yakın zamanda hedef haline getirilen Mustafa Öztürk'ü sayabiliriz…

Artık geçtik dini ve felsefi konuları tartışmayı, insanlar artık durum tespiti yapmaktan bile korkar hale geliyor. Cemil Kılıç yapmış olduğu yorumda sonuna kadar haklıdır. Kaldı ki bir başka İslamilik endeksinde ilk sıralarda Yeni Zelanda, Lüksemburg, İrlanda gibi ülkeler yer alıyor. ‘’Bu ülkenin yüzde bilmem kaçı Müslümandır’’ diyen şuursuz güruhun haberi var mıdır bilmem ama Türkiye İslamilik endeksinde 103. Sırada yer alıyor.

Bu nasıl oluyor?

Yeni Zelanda, Lüksemburg, İrlanda gibi ülkeler toplumsal ilişkilere önem veriyor, yurttaşlara eşit hak ve özgürlükler sağlıyor. Eğitimde, sağlıkta, çalışmak isteyen herkese imkân sağlamakla ve iktisadi adaletle oluyor. Biz ise İslami anlayışta kulun kula sormaması gereken ‘’oruçlu musun? Namaz kılıyor musun? Başörtüsünü niye takmıyorsun?’’gibi abuk sorular sorduğumuz için 103. Sırada görülüyoruz. Toplumsal ilişkiler bir nevi ibadettir ama yurdumuz sofuları bireyi ilgilendiren namaz, oruç, başörtüsü gibi bireysel tercihlere takılıp kalmış, şeyhler ve dervişlerin eteklerinde keramet arıyor. Adaletsizliklere, yolsuzluklara, çocuk ve kadın tacizlerine kör ve duygusuzlar. Hâlbuki imanları, korktukları kardan adamın güneş görmesi gibi eriyip yok olacak niteliktedir.

Cemil Sena Ongun

Cemil Sena Ongun’un ‘’Tanrı Anlayışı’’ kitabında dile getirdiği gibi;

‘’Olgun, yetkin ve uygar insanın görevi, kimin dinli, kimin dinsiz ya da tanrılı veya tanrısız olduğunu araştırmak değildir. Asıl dinsiz ve tanrısız olanlar, başkalarının düşün ve inanç özgürlüğüne saldırmaktan hoşlananlardır. Her insanın kendine özgü bir iç âlemi vardır ki, doğa hiç kimseye, bu âleme sokulma hakkını vermiş değildir. Bu âlemde yaşayan gerçek değerlerin ne olabileceğini keşfetme yeteneğine sahip olanlar insanları, imanlarını derece ve çeşitlerine göre sınıflandırmayan ve onların savunmakta olduğu düşünlerin dayandığı ilkeleri kavrayabilenlerdir.’’

Ve bu ilkeleri şiar edinen batı toplumları kendisine İslam ülkesi diyen ülkelerden daha İslami’dir. Sormayan, düşünmeyen, araştırmaya korkan toplumlar ilkelliğe, bağnazlığa mahkûmdurlar.

Toplumların Cemil Kılıç, Bahriye Üçok, Yaşar Nuri Öztürk, İhsan Eliaçık ve Hatta Turan Dursun gibi rasyonel düşünen insanlara ihtiyacı var. Tıpkı Atina mahkemesince zehir içmeye mahkûm edilen filozof Sokrates gibi insanlara…

O da üç maddede suçlanmıştı kentin tanrılarına inanmamak, yeni tanrılar icat etmek ve gençleri baştan çıkarmak. Hâlbuki rahatsız oldukları şey Sokrates’in halkı sorgulayış biçimi ve yöntemini gençlere aşılamasıydı. Çünkü ona göre sorgulanmamış bir hayat yaşamaya değmez bir hayattır. Sokrates her ne kadar tanrılara inandığını beyan etmiş olsa da Atina’da ‘’dinsizliği yasaklayan’’ yasa gereği dine aykırı hareket ettiği gerekçesiyle ölüme mahkûm edilmiştir.  

İster antik çağda, isterse günümüzde olsun, tanrıyı korumaya çalışan aklı evveller var olmaya devam edecek ve sorgulamaktan aciz olduklarından Allahın niteliğini alçalttıklarının bile farkına varamadan kıyımlarını ve linçlerini sürdüreceklerdir. Onlar var oldukça Cemil Kılıç gibi insanlar da var olacaktır. Bize düşen onlara destek olmaktır. Tavrımız Allah’ı korumaya çalışan âcizane tavırdan daha rasyonel bir tavırdır.

Kitap Öneri:

Tanrı Anlayışı - Cemil Sena Ongun 

Bazı insanlar, gerçekleri inkâr etmekten hoşlanır, bazıları da gerçeğin ne olduğunu bilmez, bilemez, ya da onun ne olduğunu araştırmaksızın, bir geleneğin telkinlerine uyarak türlü yanlış düşünlere inanmakla yetinirler. Buna karşılık, inkâr ya da tasdik edilmiş olmakla değer ve doğaları değişmeyen gerçekler de vardır. İnsan zihni, en yüce bir düşünü, âdileştirebildiği gibi, en bayağı ve âdi bir düşünü de yüceltebilir. Bir zamanlar geçerli paraların, bir başka zamanla, kalp akçalar durumuna düştükleri gibi, düşün ve inançların da, toplumların türlü dönemlerinde faydalı veya zararlı olabildikleri görülmüştür. Demek ki, eşya gibi düşünler ve inançlar da bir evrim geçirmekte, bazı yenilikler, eskilerin hortlamasından, bazı eskilikler de yeni afacanların doğmamasından varlıklarını sürdürüyorlar. Eski ve yeni, birbirini kovalarlarken, bunların her biri, başka başka toplumlarda ve zamanlarda o suretle yayılır ve yaşarlar ki, bir yerde bozuk ve eski olan, bir başka yerde yeni ve yetkin sayılır; hatta bu yerde en faydalı bir araç halini alır/Gerçeklerin bu uylaşımlı ve bağıntılı görünüşü, yüzyıllardan beri uygarlığın evrimini ve insanların mutluluğunu, türlü yönlerden etkilemiştir.

Kutsal saydıkları için totemleri olan hayvan veya bitkileri yemeyerek açlıktan ölen bir ilkel insan, her bulduğunu yiyen bir ileri toplum insanı kadar mutludur. Biri o kutsal inanca bağlı kalmış olmanın sevinci içinde can verirken, öteki, böyle bir inancın baskısından kurtulmuş olma zevkinin bağışladığı özgürlüğün tadını çıkartmaktadır. Bunun içindir ki, insanın değeri, kendi inançlarının türüne göre ölçülmemelidir. Bir inanca değer biçmek, ancak o inancın, bir topluma sağlamış olduğu iyilikler ve kötülükleri kavramakla olanaklıdır. Bu pragmacı kriteri benimsemek, hiç olmazsa belirli bir toplum ve zihin seviyesi için yatıştırıcı olduğu kadar da gerçekleri araştırmaya elverişli bir sonuç verir. Ucuz ve korkak insanlar, çevrelerinde yaşayan düşünce ve inançlara bağlanarak kurtuluşu,’ köleleşmekte, hatta böyle bir duruma düştüklerinin de farkında olmadan, gözleri ve ruhları bağlanmış, değirmen beygirleri gibi, kendi eksenlerinin dışında sonsuz bir âlemin bulunabileceğini düşünmeden, başladıkları yere gelir ve geldikleri yerlerde yeniden yürüyüşlerine devam ederler. Bu tip insanların tek kuşkusu, aç kalmamaktır ve daha fazla kamçılanmamaktır. Ne yazık ki, insanlığın büyük bir çoğunluğu, bu kısır dönüşlerin şampiyonluğunu korumaktan hoşlanmaktadır... Herhangi bir toplumun uygarlık seviyesi, bu şampiyonların niceliğiyle ters orantılıdır.