Ana içeriğe atla

Gerçeklerden Kaçmak (Anıl Uluçay)

Hayaller bizim vazgeçilmez dayanağınızdır onlar olmadan hayatın gerçeklikleri altında sıkışıp kalırız  ama gerçeklik ve hayal arasından ki farkı idrak edebiliyor ve gerçeklerden kaçmak için her fırsatta hayallere sığınmadan durabiliyor muyuz? Çoğu insan sabah olduğunda güneşin doğuşunu görebildiği için mutlu olmak yerine gerçekliklerin hüznüyle güne başlıyor. Bahsedilen gerçekler kişiden kişiye değişiklik gösterebilir tabiki ama sizce en ağır gerçekler nelerdir?

İnsanoğlu neden gerçeklikler ile mutlu olamıyor? Bahsedilen gerçeklerin hiç mi iyi tarafları yok?
Bir çok soru sorabiliriz kendimize veya bir başkasına ama önemli olan sorulan soruların cevaplarını verebilmek veya verdirebilmek ancak bunu başarabilirsek gerçeklikler ile mutlu olmaya başlayabiliriz çünkü verdiğimiz cevaplar gerçek sandığımız çoğu şeyin aslında bizim gerçeğimiz olmadığını ve bizim istediğimiz değil bize sunulan, mecbur bırakılan hayatı yaşadığımızı gösterecektir.

Vermediğimiz daha doğrusu vermekten korktuğumuz her cevap aslında farkında olduklarımızın ama kabullenmek istemediklerimizin gün yüzüne çıkmasını istemediğimizden.
Bir şeyi unutuyoruz gün yüzüne çıkmasından korktuklarımız ya ileride biz istemesek de döndüğümüz bir virajda karşımıza çıkarsa?

Bu karşılaşmadan biz yenik olarak çıkarsak işte o zaman ne yapacağımızı biliyor muyuz?
Ülkemizde kitap okuma oranı çok düşük, tv izleme oranı bir o kadar yüksek bana göre bunun nedeni kitap okurken hayal kurmaya kalkıp yazılanların yerine kendimizi koymak istediğimizde gözümüzü kitaptan kaldırınca gerçekle yüz yüze olacağımızı bilmek.

İnsanoğlu görsel olmadan beynini kandırma süresi düşüyor ve ister istemez kısa süreden kaçıyor ama tv ekranlarında izlediklerimizi kendimizle özdeşleştirmek daha kolay çünkü hazır olarak sunulan görseller ile kendimizi kandırmak kolay ve bu sefer süre kitaba oranla daha fazla.

Gün geçtikçe gerçeklikler ile mücadele etme gücümüz azalıyor çünkü çoğu insanın hayatı kendi iradesiyle kurulmuyor ve hazır sunulan hayatı yaşayan insanlar sorumluluklar ile yüz yüze geldiklerinde ne yapacaklarını bilemiyor ve bu nedenle sürekli erteleme yolunu seçiyorlar bir süre sonra ertelenenler attığı adımlarda karşılarına çıkmaya başlayınca çözüm olarak hayat ile olan bağlarını kopartmaya çalışıyorlar.


Güçlü olmak mutlu olmak ile paralel ilerliyor olabilir ama sadece mutluluk değil hırsta güçlü olmak için gerekli etmenlerdendir bunlara sahipsek etrafımızda ki sorumluluklar yetmeyecek başkalarının sorumluluklarına da yardımcı olmak için gönüllü olacağız bahsettiğimiz etmenlere sahip olabilmek için hayal kurmayı öğrenmemiz gerek ama hayal kurarken içerisine az veya çok gerçekliklerden serpiştirmeliyiz gerçeklik ile bağları koparmazsak hırsın doğması an meselesidir.




Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tanin no kao / Başkasının yüzü (İsmail Şen)

Bir Film, İki Kitap ve Filmi Okumak Bandırma Sinema Amatörleri Derneği’nin ‘’Film Okuma’’ etkinliğinde üçüncü filmimiz 1966 yapımı, Hiroshi Teshigahara tarafından Kobe Abe romanından uyarlanmış  ‘’Tanin No Kao/Başkasının Yüzü’’  filmi oldu. Film, bir iş kazası nedeniyle yüzünü kaybetmiş ‘’ Okuyama’’ isimli bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Görünüşün mü kişiliği yoksa kişiliğin mi görünüşü etkilediğine ilişkin bir sorgulama yapıyor. Her ne kadar dernek olarak bu etkinlikleri ‘’Film Okuması’’ olarak niteliyor olsak da konunun uzmanı sayılmayız. Film üzerine bir grup insan amatör bir ruhla oturup tartışıyoruz. Etkinliklerde filmi seçen arkadaşımız bir otorite olarak konuşmuyor, böylelikle samimi bir diyalog imkânı buluyoruz. '’Film Okumak’’ kulağa biraz samimiyetsiz, gereksiz özgüvenli bir iş gibi geliyor. ‘’Film Sohbetleri’’ ya da ‘’ Film Analizi’’ dersek daha iyi olabilir sanki. '' Film analizi '' dediğimizde filmin teknik konularını içerisine
Yorum Gönder
Devamı

Tekerrür'deki Gerçeklik (Murat H. Özcan)

Susmak en güzel cevaptır derdim her zaman milat çok derindeydi oysaki. Kendi miladını yaratmalıydı insan ve yarattı da. Sonra devamı geldi işte, tarih kitaplarından ve homo sapiens'den aşinayız azda olsa konulara. Bağıra bağıra, bir saniye bile susmadan mücadele verdik hayatta. Hayat bize bu kadar borçluyken, ona en sevdiklerimizi adarken, adaleti toprakta aramak saçmalık olmuştu. Sonra mücadele alanı genişledi ve tabi mücadele ettiklerin. Ancak insan hep kaybedendi… Kimisi karşı çıkmak için haksızlıklarla savaştı ama insan yok olmaya en müsait olanıydı. Susmak en güzel cevap derlerdi. Yok olmaya mahkum biri, yok olacağını bile bile neden susarak cevap verirdi? İnsan bedenden bir fani, değersiz bir çamur ve tanrının nefesi kimisine göre, kimisine göre maymun. Bunları duyunca susmak elde değil gibi. Oysa nereden geldiğimiz ne kadar önemli? İnsan kendine nereden geldik sorusu yerine nereye gidiyoruz sorusunu sorsa ne olurdu? Susmazdık sanırım. Değer ve yargılar hep sorgulan
Yorum Gönder
Devamı

İBADE(R)T - Zafer Korkmaz

Tanrı : Ben seni neden yarattım? Köpek : Hav Tanrı : Aferin. Ya seni? Kedi : Miyav Tanrı : Aferin. Peki ya seni? İnsan : Bilmiyorum tanrım. Tanrı : Nasıl olur? Ben senin beynini bütün bunlarınkinden bin kat daha gelişkin yaratmadım mı? İnsan : Aaa buldum düşüneyim diye? Tanrı : Şimdiye kadar neden düşünmedin o zaman? İnsan : Düşünen bir kaç kişi vardı . Onlarda zamanla hayvan gibi yaşamaya başladı . Korktum tanrım Tanrı : Neyden korktun? İnsan : Hayvan gibi yaşamaktan... Tanrı :Hayvanlar nasıl yaşıyor ki korkasın? İnsan : Yani... Temiz değiller bir kere Tanrı : Saçmalama bence daha fazla. İnsan : Emredersiniz tanrım. Tanrı : (Derin bir iç çeker) (kediye) ben nerede hata yaptım acaba? Kedi : Miyav Tanrı : Sanmam İnsan : Ne dedi tanrım? Gerçi ne derse demiş olsun sonuçta sizin bir yerde hata yaptığınızı söylüyor. Şerefsiz kedi! Şeytan bu şeytan! Tanrı : Bak yavrum, senin ibadetin düşünmektir. Ben seni neden yarattım? İbadet et diye... anlıyor musun beni?
Yorum Gönder
Devamı