Birliktelik ve Yalnızlık - Sami Ateş


İpsiz sapsız bağlanacaksın bu hayata, yani yalnız yaşamayı öğreneceksin. Eğer bir kadın dokunmuş saçlarıyla bağlıyorsa seni, önce özgür kalmayı öğreneceksin ki birliktelikte ki serbestliği anlamalısın. Dokunmuş saçlar seni kangrene dönüştürmeden kesesin ki o saçları, o da sarmaşıklıktan kurtulsun ve dik bir ağaca dönüşsün, yalnızlığın gücünü anlamış ve ona boyun eğmiş olmalısın. İşte o zaman yalnızlığı yenebilirsin. Onun gücüne sahip olmak hayatı kendi istediğin gibi yaşayabilmektir. 

Bir kadın ve erkek birlikteliğini ele alalım. Bu birlikte iki tarafta serbestlik yaşamalıdır aksi halde birliktelikteki yalnızlık dediğim durum oluşacaktır. Bir tarafın egemenliği diğer tarafı yalnızlaştırır. Böyle bir durumda yalnız yaşamanın birlikte yaşamaktan farkı var mıdır hem vardır hem yoktur şöyle ki; birliktelikteki yalnızlık durumunda hiçbir şeye kendin karar vermezsin oysa yalnızlık durumundaki gerçek yalnızlık her şeyi insanın kendisinin yönetmesi durumunda bırakır. İnsan birliktelikteki yalnızlık durumunu seçer çünkü gerçek yalnızlık durumu onu korkutur, insan yönlendirilmeyi sever hayatı kendisinin yönlendirmesi yerine başkalarının karar vermesi durumunu daha çok benimser. Benim görüşüm gerçek yalnızlık durumu gerçekten bir erdemdir çünkü onunla yaşamak zordur. Kendi iradene sahip çıkmak ve ona karşı gelmek iç içedir.

Birliktelikte ki serbestlik durumuna tekrar dönelim. Bu durum bir tarafın aldığı bir kararın serbestçe uygulanabilmesini diğer tarafın anladığı durumdur, ona kendisiyle baş başa kalma iznini, yalnız kalma iznini yani belirli bir zamanı istediği gibi değerlendirme iznini verdiği durumdur. Bu zaman değerlendirme işi ben biraz kendime vakit ayırmak istiyorumdur ve hatta bu kendime zaman ayırma vaktinde seni özlemek istiyorumdur. Böyle izinler iki taraf içinde verilmediği durumlarda işte sarmaşıklar içinde yaşamayı gerektiren durum oluşur, iki tarafta sarmaşıklar içinde yaşar ancak yalnızdır birliktelikte ki yalnızlık budur. Bir taraf her şeye hâkimdir ama aslında her şeye hâkim olmama isteği de vardır, insanın doğasında var olan yönlendirilme isteği aslında onunda istediği çok önemli duygulardan biridir. Her şeye hâkim olmak da hiçbir şeye hâkim olamamak da birliktelikte ki yalnızlığı oluşturan etmendir. Birliktelikte ki yalnızlık durumu had safhaya ulaştığında insanlar kendilerini gerçek yalnızlığa bırakırlar. Serbestliği yanlış amaçlar için kullanan bir üçüncü tarafa yönelen kişilerin seçilmemesi de dikkat edilmesi gereken başka bir husustur.

Birliktelikte ki yalnızlık durumundan gerçek yalnızlığa geçen insanlar gerçekten zor bir durumla karşı karşıyadırlar. Eğer yalnızlık durumunu kabullenip, ona boyun eğme ve onunla yaşamayı öğrenip, onu severek ona hâkim olma gücünü elde edemezse başka insanlarla başka birliktelikler deneyip durur ve hiçbirinde başarılı olamazlar, kısır döngü içerisine girer ve sürekli genellemeler yaparak erkekler şöyle kadınlar böyle gibi söylemlere başvururlar. İnsan kendi kendine yetebilmeyi öğrenebilsin ki başkasıyla tam olarak ilgilenebilsin ve onu da anlamaya başlasın.

Yalnızlığın doruk noktası Tanrıyla olan birlikteliğimizi bitirmektir. Bu birliktelikte hâkim olan taraf Tanrıdır çünkü Tanrı yalnızdır hatta yalnızlık Tanrıya mahsustur diye de bir söylem vardır. Belki de Tanrıların gücü de buradan gelmektedir yoksa inananların onu yalnızlaştırmasında mı bilemiyorum. Tanrıların emir ve yasaklarını uygulamaya çalışan insanlar bu birliktelikte ki yalnızlığa mahkum olmuşlardır, hayatlarını kendi doğrularına göre yaşamazlar ve ancak ölmek üzereyken aslında yaşamak istedikleri gibi yaşamadıklarını anlarlar bu durumda da iş işten geçmiştir ve ölüm ona gerçek yalnızlığı öğretir ancak ölüm burada döve döve öldüren bir cellattır.

Burada söylemeye çalıştığım yalnızlığı yüceltmek değil. Doğru birlikteliğin olabilmesi için yalnızlığı öğrenmek ona hâkim olmak onun gücüne sahip olmaktır. Birlikteliklerde yalnız kalmayı göze alabiliyorsan yani birlikteliği istediğin zaman bitirebilme gücüne sahipsen gerçek bir birlikteliğe de sahipsin demektir. Umarım öyle bir birlikteliği yakaladığınızda bitirme gücüne de sahip olamazsınız.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Olmak ve Sahip Olmak (İsmail Sen)

Resim
"Bir öğretmen öğrencileriyle her sabah iyilik, güzellik ve sevginin doğası üzerine konuşuyordu. Bir sabah, tam konuşmasına başlarken pencere pervazına bir kuş kondu. Bir süre şakıdı ve uçtu. Öğretmen öğrencilerine şöyle dedi; bu sabahki konuşma sona erdi."                                                                       Jiddu Krishnamurti Öğretmen, her sabah anlatmakta olduğu soyut iyilik, güzellik ve sevgiyi pencere pervazına konup şakıyan bir kuşla somutlaştırarak dışa dönük algıları sevgiye, güzelliğe ve iyiliğe kanalize eder. Olmak bilincinin temel eğitimi bu dersle başlamış olur. Tabiat, suni olan değerler karşısında en iyi öğretmendir. Verilecek eğitimde birey, dışa dönük algılarının aracılığıyla ya olmak fiilinin olgunluğuna erişip, yüksek benlik bilincine sahip olacak veyahut bilinç bulanı...
Devamı

8 Martın Rengi Pembe ya da Mor Değil "Kızıl"dır. (İlayda Urun)

Resim
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününe Düzenin Dışından Bir Bakış Ne zor kadın olmak! Hele ki böyle bir ülkede. Kadının hor görüldüğü, ezilmeye çalışıldığı, pasifleştirildiği, kadına kadın olduğunun unutturulduğu bir ülkede... İşte böyle bir ülkede 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü bile yanlış lanse ediliyor insanlara. Kapitalizme, patronlara karsı mücadele etmiş, hakkını aramak uğruna bu mücadelede ölümle yüzleşmiş kadınlara ihanettir şimdi kadınlar gününün kapitalizme hizmet etmesi. 8 Mart 1857 de ABD’nin New York şehrinde 40.000 emekçi kadının çalışma saatlerinin azaltılması için başlattığı bir direniştir, mücadele günüdür. Polisin fabrikaya kapatıp yaktığı 129 kadının mücadelesinin sesidir 8 Mart. Yani kapitalizmin bize aşılamaya çalıştığı gibi bir alışveriş ve indirimler günü değil kadınların mücadeleleri uğruna ödediği bedelin simgesidir 8 Mart. Yani 8 Martın rengi pembe ya da mor değil "kızıl"dır. Kadınlara seçme ve seçilme hakkının ilk tanındığı ülkelerden ...
Devamı

Tanin no kao / Başkasının yüzü (İsmail Şen)

Resim
Bir Film, İki Kitap ve Filmi Okumak Bandırma Sinema Amatörleri Derneği’nin ‘’Film Okuma’’ etkinliğinde üçüncü filmimiz 1966 yapımı, Hiroshi Teshigahara tarafından Kobe Abe romanından uyarlanmış  ‘’Tanin No Kao/Başkasının Yüzü’’  filmi oldu. Film, bir iş kazası nedeniyle yüzünü kaybetmiş ‘’ Okuyama’’ isimli bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Görünüşün mü kişiliği yoksa kişiliğin mi görünüşü etkilediğine ilişkin bir sorgulama yapıyor. Her ne kadar dernek olarak bu etkinlikleri ‘’Film Okuması’’ olarak niteliyor olsak da konunun uzmanı sayılmayız. Film üzerine bir grup insan amatör bir ruhla oturup tartışıyoruz. Etkinliklerde filmi seçen arkadaşımız bir otorite olarak konuşmuyor, böylelikle samimi bir diyalog imkânı buluyoruz. '’Film Okumak’’ kulağa biraz samimiyetsiz, gereksiz özgüvenli bir iş gibi geliyor. ‘’Film Sohbetleri’’ ya da ‘’ Film Analizi’’ dersek daha iyi olabilir sanki. '' Film analizi '' dediğimizde filmin teknik konularını içerisine...
Devamı